میرمحمد صادقی: چطور کشورها چشم را بر تجاوز آشکار اسرائیل بسته اند؟/ از این میزان وطن فروشی برخی مجریان ایرانی شبکه های خارجی متعجبم

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، یک هفته از آغاز درگیری های نظامی میان ایران و اسرائیل می گذرد و کشور در شرایط حساسی قرار دارد. در این میان، انسجام ملی و همبستگی دولت و ملت بیش از هر زمان دیگری ضروری است. 

حسین میرمحمدصادقی، حقوقدان و سخنگوی اسبق قوه قضائیه در همین راستا به خبرگزاری خبرآنلاین گفت: «شاید بتوان گفت تجاوز ارضی از جنایات سنگین بین المللی است که به تنهایی شرارت و زشتی خیلی از جنایات بین المللی دیگر را دارد. در اثنای تجاوز ارضی است که جنایات جنگی از قبیل بمباران مناطق مسکونی و فرهنگی هم ممکن است رخ دهد.»

وی ادامه داد: «تکلیف برخی از این شبکه‌های خارجی مشخص است و تعجب می‌کنم که افرادی که مجری و یا مصاحبه کننده هستند، ظاهرا ایرانی هستند ولی تبدیل به بلندگوی رژیم اسراییل شده اند و اگر رادیو و تلویزیون اسرائیل می‌خواست یک شبکه تلویزیونی علیه ایران راه اندازی کنند، در این شرایط جنگی بهتر از این شبکه تلویزیونی خاص عمل نمی‌کردند.»

مشروح گفت و گوی حسین میرمحمدصادقی، حقوقدان و سخنگوی اسبق قوه قضائیه را در ادامه بخوانید؛

********

*آقای میرمحمدصادقی! در شرایط کنونی برخی چهره ها از ضرورت حمایت مردم از تصمیمات کلان نظام و نیروهای مسلح صحبت می کنند. ارزیابی شما از این ضرورت چیست؟

اگر بخواهیم در رابطه با اقداماتی که رژیم اسراییل در حمله به ایران انجام داده است صحبت کنیم که چه مبنایی در حقوق بین الملل می‌تواند پیدا کند؛ باید بگوییم عمده ترین و اصلی ترین عنوان مجرمانه ای که برای این اقدامات می‌توان در نظر گرفت، تجاوز ارضی است که امروز به این نام شناخته می‌شود و قبلا تحت عنوان جنایات علیه صلح در محاکمی که پس از جنگ جهانی دوم در نورنبرگ و توکیو تشکیل شد، از آن نام برده می‌شود.

به طور کلی از لحاظ حقوق بین الملل، استفاده از زور علیه کشورهای دیگر، به هیچ وجه جایز نیست و فقط دو استثنا در این مورد قابل ذکر است. یکی در مقام دفاع مشروع از جمله اقداماتی است که ایران بعد از حمله اولیه رژیم صهیونیستی انجام داد. شرایطی دارد که بتوانیم دفاع مشروع محسوبش کنیم که از نظر موازین حقوق بین الملل جایز است. البته این هم تا جایی می‌تواند مشروعیت داشته باشد که از طریق جامعه بین المللی اقداماتی در جهت تنبیه متجاوز انجام نشده باشد.

دومین موردی که استفاده از زور می‌تواند مجاز باشد این است که شورای امنیت در اعمال اختیارات مندرج در فصل هفتم منشور ملل متحد برای حفظ صلح و امنیت بین المللی ممکن است علیه کشوری متوسل به زور شود که این را علیه عراق دیدیم که حداقل یک موردش با مجوز شورای امنیت سازمان ملل متحد بود.

چطور برخی از کشورها چشم را بر این تجاوز آشکار می‌بندند؟

شاید بتوان گفت تجاوز ارضی از جنایات سنگین بین المللی است که به تنهایی شرارت و زشتی خیلی از جنایات بین المللی دیگر را دارد. در اثنای تجاوز ارضی است که جنایات جنگی از قبیل بمباران مناطق مسکونی و فرهنگی هم ممکن است رخ دهد. ممکن است جرایمی مانند جنایات علیه بشریت رخ دهد. چنان که تجاوزی که اسراییل در غزه کرد، جرایمی مانند گرسنگی دادن و از این قبیل که می‌تواند از مصادیق جنایت علیه بشریت باشد رخ داد.

حتی ممکن است جرم سنگین نسل کشی رخ دهد که اقداماتی برای از بین بردن یکی از چهار گروه ملی و قومی و نژادی و انجام شود. بنابراین بر اساس آن چه که در اسناد بین المللی مختلف از جمله در اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی پیش بینی شده است، تجاوز ارضی عبارت از طراحی و آماده سازی و آغاز یا اجرای یک عمل تجاوزکارانه علیه یک دولت است.

 عمل تجاوزکارانه هم در ماده ۸ مکرر اساسنامه دادگاه‌های کیفری بین المللی، در بند دو بیان می‌کند که استفاده از نیروی مسلح توسط یک دولت علیه حاکمیت و تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی دولت دیگر یا به هر شکل دیگر مغایر با منشور ملل متحد. در قطعنامه‌هایی سازمان ملل متحد از جمله مجمع عمومی صادر کرده است، مثلا در ۱۴ دسامبر ۱۹۷۴ ، هشت مورد است که این‌ها را به عنوان مصادیق عمل تجاوزکارانه {برشمرده است} که می‌تواند مبنای تحقق جنایب تجاوز ارضی شود.

شامل موارد هشت گانه ای است که ذکر کرده است ولی می‌گوید حمله نیروهای مسلح یک کشور علیه قلمرو زمینی یا هوایی یا دریایی کشور دیگر که مصداق بارز اقدامی است که رژیم اسراییل علیه ایران انجام داده است و تعجب است که چطور برخی از کشورها چشم را بر این تجاوز آشکار می‌بندند و سکوت می‌کنند یا از متجاوز دفاع و حمایت می‌کنند؟ بعد از تجاوز ممکن است جنایات جنگی دیگر هم رخ دهد که در این مورد هم شاهد نمونه‌هایی از آن بوده ایم.

از این میزان وطن فروشی تعجب می‌کنم

* باتوجه به این که الان ایران در شرایط حساسی است و دفاع از ایران مهم است، چقدر باید پشت تصمیمات کلان نظام بود و انسجام ملی را حفظ کرد؟

گاهی اوقات مشاهده می‌کنم که برخی از این شرایط استفاده می‌کنند تا گروه مخالف خود را بکوبند. یا تصمیمی که گرفته است را مورد نقد قرار دهند یا آن گروه در مقابل این گروه مسائلی را به همین ترتیب مطرح می‌کنند. تکلیف برخی از این شبکه‌های خارجی مشخص است و تعجب می‌کنم که افرادی که مجری و یا مصاحبه کننده هستند، ظاهرا ایرانی هستند ولی تبدیل به بلندگوی رژیم اسراییل شده اند و اگر رادیو و تلویزیون اسرائیل می‌خواست یک شبکه تلویزیونی علیه ایران راه اندازی کنند، در این شرایط جنگی بهتر از این شبکه تلویزیونی خاص عمل نمی‌کردند.

 این قابل تاسف است که افراد این چنین به این حد از وطن فروشی برسند که علیه کشور خود بلندگوی تبلیغاتی کشور دیگر و رژیم دیگری شوند که مشخص است که متجاوز است. در بعد از جنگ جهانی دوم، موارد این چنین رخ داده بود که مثلا یک انگلیسی در رادیویی رفته بود که نازی‌ها به زبان انگلیسی علیه متفقین تشکیل داده بودند و حرف‌هایی را مطرح می‌کرد.

بعد از جنگ او را تحت عنوان خیانت به کشور تحت تعقیب قرار دادند. این مصداق بارز خیانت است و از این میزان وطن فروشی تعجب می‌کنم. به هر حال در شرایط جنگی وقتی یک جنگ علیه کشور ما رخ می‌دهد، طبیعی است که خارج از هر گونه سلیقه متفاوتی که افراد و گروه‌ها ممکن است داشته باشند، همه باید یک دست و یک دل و همدل، آن تجاوز را محکوم کنند و هر اقدامی از دستشان بر می‌آید در دفاع از کشور خود انجام دهند و هر گونه اختلافات را برای بعد از جنگ بگذارند و به آن چیزی توجه کنند که مسئولان کشور می‌گویند. این از اهم مسائل است که باید رعایت شود تا همین همدلی بتواند باعث پیروزی کشور و عدم موفقیت رژیم مقابل در تجاوز کشور شود.

می‌توانیم پیروزی را در آغوش بکشیم اگر…

* چقدر این مقاومتی که در برابر تجاوز رژیم صهیونیستی به کشورمان وجود دارد، باید همراه با یک سری تصمیمات دیپلماتیک پیش برود؟

حتما این باید باشد. در در کنار هر مسئله و مخاصمه مسلحانه ای  باید بحث دیپلماسی خیلی قوی همراه باشد و این دو همدیگر را حمایت می‌کنند، نه این که همدیگر را خنثی کنند. موفقیت منوط بر این است که هر دو بال اقتدار نظامی و مذاکرات دیپلماتیک وجود داشته باشد و دیپلمات‌های حرفه ای باید آن کار را انجام دهند و با تلفیق این‌ها و حمایت همه جانبه ملت از هر دو، می‌توانیم پیروزی را در آغوش بکشیم.

همه رسانه‌ها به ویژه رسانه ملی در این تقویت اتحاد ملی موثر هستند

* نقش رسانه ملی را در حفظ انسجام ملی و همدلی و اتحاد چیست؟ عملیات فریب دشمن که این روزها شدت گرفته است چقدر ممکن است تاثیرگذار باشد؟

قطعا همه رسانه‌ها به ویژه رسانه ملی در این تقویت اتحاد ملی موثر هستند. یکی از راه ها، این است که با افرادی با دیدگاه‌های سیاسی مختلف، با وجود این که نقدهایی نسبت به حکومت و حاکمیت داشته باشند،‌ مصاحبه کنند و نظرشان را بشنوند. طبعا همه این‌ها چون وطن خود را دوست دارند، از اقداماتی که کشور علیه متجاوز می‌کند، حمایت می‌کنند. همین که مجموعه افرادی که به تلویزیون و رادیو دعوت می‌شوند سلایق گوناگون را پوشش دهند. متاسفانه در این چند روز ندیدم که در صدا و سیما این اقدام انجام شود. ولی طبعا این اقدام می‌تواند در هم دست کردن همه افراد باهم بسیار موقر باشد.

درمورد عملیات فریب دشمن، در کنار پیروزی‌های نظامی، کشوری که از حیث تبلیغات و تاثیرگذاری بر افکار عمومی دست بالا را دارد، معمولا می‌تواند نقش بسیاری در جهت پیروزی داشته باشد. رژیم اسراییل در سراسر دنیا رسانه‌های مختلف در اختیار دارد و از این رسانه‌ها سال‌ها در جهت جلوه دادن خودش و در جهت این که روحیه دشمنان و مخالفانش را تضعیف کند. بنابراین به این مسئله باید کاملا توجه داشت که چنین تبلیغاتی توسط دشمن شود و ما بدون توجه در این گروه‌های اجتماعی آن را فوروارد کنیم و حتی هیچ اظهار نظر هم نکنیم. طبعا همه این‌ها به نوعی می‌تواند ناخوداگاه و ناخواسته کمک به دشمن و خیانت به کشور باشد.

27215